ჯიმის ქუთაისელი სტუდენტები განსაკუთრებული აქტიურობით გამოირჩეოდნენ. მასწავლებლის საქმიანობა იოლდება, როცა მას დაინტერესებული, ყურადღებიანი და კარგად მომზადებული სტუდენტები ჰყავს. მას სწორედ ასეთი სტუდენტები დახვდა ქუთაისში. ჯიმმა დიდი სიამოვნებით გააცნო სტუდენტებს ამერიკული ლიტერატურის სხვადასხვა ასპექტები. მას განსაკუთრებით მოეწონა დიდი და ენთუზიაზმით სავსე აუდიტორია, რომელიც ნოდარ დუმბაძისადმი მიძღვნილ ლექციას ესწრებოდა. ჩვენთვის ნიუ მექსიკო ბევრს ნიშნავს და ძალიან გაგვიხარდა, როცა სტუდენტებმა და აკადემიურმა პერსონალმა ჩვენთან ერთად რუდოლფო ანაიას რომანის მიხედვით გადაღებულ ფილმს ,,დამლოცე, ულტიმა“ ("Bless Me, Ultima") უყურა. ფილმი კარგად ასახავს ნიუ მექსიკოს კულტურას და ის ერთგვარ წარმოდგენას უქმნის ქართველ მაყურებელს ნიუ მექსიკოს შტატის შესახებ, რომელიც ამერიკაში ცნობილია, როგორც ,,მომხიბლავი/მშვენიერი მიწა“ (The Land of Enchantment). ადვილი შესამჩნევი იყო პარალელი ფილმსა და ქართულ ტრადიციებს შორის, მაგალითად, როგორიცაა მტკიცე ოჯახური კავშირი. ფილმის დისკი ინგლისური ფილოლოგიის დეპარტამენტის ბიბლიოთეკას საჩუქრად გადავეცით.

ნამდვილად არ გადავაჭარბებთ, თუ ვიტყვით, რომ აკადემიურ პერსონალთან გამოცდილების გაზიარებასა და სტუდენტებთან არაფორმალურ შეხვედრებს ნამდვილად დადებითი შედეგები მოჰყვა. იმედი გვაქვს, რომ ჩვენმა ქართველმა მეგობრებმაც ისევე ისიამოვნეს ამ შეხვედრებით, როგორც ჩვენ.

ქართველებმა საჩუქრებითა და სამადლობელი სიტყვებით აგვავსეს. ქართულმა სუფრამ ხომ ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა. აკადემიურ პერსონალთან და სტუდენტებთან ერთად ბევრი ადგილობრივი ეკლესია მოვინახულეთ. ქალაქგარეთ მოწამეთასა და გელათშიც ვიყავით. ამით კიდევ მეტი ცოდნა შევიძინეთ ქართული კულტურული მემკვიდრეობის შესახებ. ვანში ჩვენი მეორე ვიზიტი იმდენად თბილი და მეგობრული იყო, რომ თავი მასპინძელი ოჯახის წევრებად ვიგრძენით. კიდევ ბევრი რამ დაგვრჩა შესასწავლი საქართველოსა და ქართველი ხალხის შესახებ. კარგია, რომ ყოველი ვიზიტის დროს ახალ-ახალ ინფორმაციას ვიღებთ.

ინგლისური ენის კლუბში მონაწილეობამ ნამდვილად გაგვახალისა. სტუდენტთა ენთუზიაზმი, განსაკუთრებით კი პირველკურსელების ნამდვილად სასიამოვნო სანახავი იყო. იმედი გვქვს, რომ სემინარის მონაწილე სტუდენტები იგივე ენთუზიაზმით გააგრძელებენ ინგლისური ენისა და ლიტერატურის სწავლას. სტუდ-ბილეთების მიღების დროს სტუდენტების მომღიმარე და გაბრწყინებული სახეები იმას ადასტურებდა, რომ ისინი ძალიან ბედნიერი იყვნენ ინგლისური ფილოლოგიის დეპარტამენტში მოხვედრით.

ინგლისური ენის ცენტრსაც ვსტუმრობდით, სადაც ახალგაზრდებთან შეხვედრით ძალიან ვისიამოვნეთ. ეჭვიც არ გვეპარება, რომ მალე ეს სტუდენტები აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩააბარებენ და ინგლისური ფილოლოგიის დეპარტამენტის ღონისძიებებში აქტიურ მონაწილეობას მიიღებენ. მანამდე კი მათი მონდომება უნდა შევაქოთ ინგლისური ენის დაუფლებაში.

ჩვენთვის დიდი ბედნიერება იყო მსოფლიოში ყველაზე ხელგაშლილ და სტუმართმოყვარე ხალხთან - ჩვენს საყვარელ ქუთაისელ მეგობრებთან კიდევ ერთხელ ორი კვირის გატარება. იმედი გვაქვს, რომ მალე დავბრუნდებით.

გულწრფელად თქვენი
კონი და ჯეიმს ტორსონები
 

The students in Jim's classes proved to be exceptionally responsive. A teacher's task is made easy by students who are interested, attentive, and have been well prepared. These were certainly the conditions that applied to Jim's experience. Jim really enjoyed the chance to broaden the students' knowledge of the many varieties of American literature. He was especially appreciative of the large and enthusiastic audience for his lecture on Nodar Dumbadze. Being great enthusiasts for New Mexico in the USA, we were really pleased that a group of students and faculty watched and enjoyed with us the showing of "Bless Me, Ultima", the film of the novel by Rudolfo Anaya. This film is a great introduction to the state in the US known as The Land of Enchantment. Some parallels to Georgian life, for example the strong bond of family, were striking. The DVD remains in the English Department library.

The positive side of sharing experiences with faculty and students in the informal setting of meals and outings cannot be exaggerated. We hope that our Georgian friends enjoyed these times as much as we did. We were showered with many words of appreciation as well as gifts and a fantastic Supra all of which made us feel wonderful, yet humble. We were particularly happy to share visits to many local churches as well as Motsameta and Gelati with students and faculty where we could broaden our knowledge and appreciation of the rich cultural heritage of Georgia. Our reception on our second visit to Vani was warm and friendly in the extreme and made us feel as if we belonged to the family there. We still have much to learn about Georgia and its people, but each visit adds to our fund of experience.

Participation in the meeting of the English Club was exhilarating. The enthusiasm of the students, particularly the first-year students, was delightful to see. We hope that all the students of the English Seminar continue their enthusiastic study of language and literature. The big smiles and shining faces of the students who received their membership cards in The English Club were evidence of happiness at embarking on higher education in English.

Outside of the University, we thoroughly enjoyed meeting with the younger students at the English Language Centre. No doubt some of these students will soon participate in the festivities that welcome students to the English Department at the University. In the meantime, their dedication to learning English at the Centre is to be commended.

In short, we were most happy to spend a couple of weeks again among the most generous and hospitable people in the world, our friends in Kutaisi. We hope to return!

Sincerely yours, Connie and Jim Thorson

მოდით, იმით დავიწყოთ, რომ 2008 წელს ვორიკის უნივერსიტეტის სტიპენდია მოვიპოვე, რომელმაც შესაძლებლობა მომცა განათლების მართვისა და ინოვაციის სამაგისტრო პროგრამა გამევლო. საოცრად ლამაზმა, მწვანეში ჩაფლულმა უნივერსიტეტმა, სადაც მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ჩამოსული სტუდენტები ირეოდნენ, დანახვისთანავე ჩემი გული მოიგო. მულტიკულტურულ გარემოსთან ადაპტაცია ადვილად მოვახერხე. უნივერსიტეტი საერთაშორისო სტუდენტებს აქტივობების სრულ პროგრამას სთავაზობდა მათი ინტეგრაციის მიზნით, ხოლო აკადემიური პერსონალი კითილგანწყობის ფონს ქმნიდა. სასწავლო კურსს რაც შეეხება, განათლების მენეჯმენტში თეორიულ ცოდნას დავეუფლე და კვლევის მეთოდების კუთხით პრაქტიკული გამოცდილება მივიღე.

გარდა პროფესიული განვითარებისა, ეს პიროვნული ზრდის, რეალიზების და ახალი მეგობრების შეძენის პერიოდი იყო. ჩართული ვიყავი უნივერსიტეტის მიერ ორგანიზებულ სხვადასხვა სოციალურ, სპორტულ და საგანმანათლებლო პროექტებში. ერთმა წელმა თვალის დახამხამებაში გაირბინა და მალე დამშვიდობების დროც დადგა.

საქართველოში დაბრუნებულმა, მუშაობა შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტში დავიწყე. სხვადასხვა კულტურის აკადემიურ პერსონალთან და სტუდენტებთან მუშაობა ჩემთვის ძალიან საინტერესო იყო. თანამედროვე ტექნიკით აღჭურვილი საკლასო ოთახები ინტერაქტიული სასწავლო/საპრეზენტაციო რესურსების გამოყენების შესაძლებლობას მაძლევდა. ვიზუალური საშუალებები განსაკუთრებით თურქ სტუდენტებს უადვილებდა მასალის აღქმას და სასწავლო პროცესს სახალისოს ხდიდა. საერთაშირისო გარემოში მუშაობის ეს გამოცდილება დამეხმარა, როცა ახლო აღმოსავლეთის ამერიკულმა უნივერსიტეტმა ქუევეითში სამსახური შემომთავაზა. ახალი გამოცდილების ძიებაში, ნაცნობი გარემო ისევ უკან დარჩა.

ცხოვრება მცხუნვარე მზის ქვეყანაში მშვიდი და უდარდელია. მიუხედავად იმისა, რომ თავდაპირველად ვეჭვობდი განებივრებულ სტუდენტებთან მუშაობა რთული იქნებოდა, მათ დიდი სითბოთი მიმიღეს. ორი წლის მანძილზე, რომელიც ქუვეითში გავატარე, ძალიან მივეჩვიე და შემიყვარდა ჩემი სტუდენტები. ერთხელ ვუთხარი კიდეც მათ, რომ თავს ისე ვგრძნობდი, თითქოს საკუთარ სახლში ვიყავი. მიპასუხეს, რომ ეს მცდარი შეგრძნება იყო, რადგან მე მართლაც საკუთარ ოჯახში ვიყავი. ეს სიმართლე იყო, ნაწილობრივ იმ მხრივ, რომ ჩემი კოლეგები და ახლო მეგობრები აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტიდან - ნინო უგლავა, რუსო მურუსიძე და ლელა იოსავა ჩემს გვერდით იყვნენ. ჩვენ ერთი ოჯახივით ვიყავით და ერთად დაუვიწყარი დრო გავატარეთ.

კომფორტის ზონის დატოვება კვლავ მომიხდა, როცა ცხოვრებამ ახალი გამოწვევა შემომთავაზა. ბედმა ისევ გამიღიმა და ვორიკის უნივერსიტეტის სადოქტორო სტიპენდია სრული დაფინანსებით მოვიპოვე. ქუვეითიდან წასვლისას გული მწყდებოდა, მაგრამ ჩემი ცხოვრების ახალი ეტაპი იწყებოდა. რაც მთავარია, ინგლისში მელოდებოდა ადამიანი, რომელიც ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი უნდა გამხდარიყო.

მცხუნვარე ქვიშა მალე ვორიკის უნივერისტეტის მწვანე მინდვრებმა შეცვალა. მე ვორიკში კვლავ სტუდენტად დავბრუნდი, რადგან ძიების პროცესი მიყვარს. მახსოვს, ერთ-ერთმა პროფესორმა კურსის დასაწყისში აუდიტორიას როგორ მიმართა: ,,როცა თქვენ სადოქტორო ნაშრომზე მუშაობას იწყებთ, შეიძლება ფიქრობთ, რომ თქვენ გესმით თქვენი საკლევი თემა. მაგრამ კვლევის დასრულების შემდეგ გააცნობიერებთ, ამ სფეროში რამდენად ცოტა რამ გესმით. ეს უკვე მიღწევაა“. საკვლევ პროექტზე მუშაობამ დოქტორანტი შეიძლება გარიყოს, ამიტომ სასურველია, ის კვლევის გარდა სხვა დამატებითი აქტივობით დაკავდეს. ამჟამად ვორიკის უნივერსიტეტის სასწავლო ცენტრში სტუდენტთა კონსულტანტად ვმუშაობ. ეს სამუშაო ჩემთვის ძალიან საინტერესოა, რადგან სტუდენტების პრეზენტაციისა და კვლევის უნარ-ჩვევების განვითარებას ვუწყობ ხელს.

რომ შევაჯამოთ, ჩემი კურსის მსვლელობისას მაქსიმალურად ვცდილობ გამოვიყენო ის შესაძლებლობები, რომელსაც ვორიკის უნივერსიტეტი მთავაზობს, იქნება ეს აკადემიური თუ სოციალური სახის. თუმცა სახლიდან შორს ყოფნამ დამანახა, როგორ მიყვარს და მენატრება ჩემთვის ძვირფასი ადამიანები. განსაკუთრებით მინდა აღვნიშნო ის მეგობრული ურთირთობები, რომელიც ჩემი მშობლიური უნივერსიტეტის ინგლისური ფილოლოგიის დეპარატამენტის წევრებთან მაკავშირებს. გულით მიხარია და მეამაყება, რომ თქვენთან მუშაობა წილად მხვდა და დიდ მადლობას გიხდით წლების განმავლობაში თქვენი დახმარებისა და თანადგომისათვის. თქვენ გამიკაფეთ გზა მომავლისკენ, რომელზეც ყოველთვის ვოცნებობდი. დიდი მადლობა!

ნათია სოფრომაძე
დოქტორანტი
განათლების მეცნიერებათა ცენტრი
ვორვიკის უნივერსიტეტი, დიდი ბრიტანეთი

The moment I stepped in the English Philology Department of Akaki Tsereteli State University, I was met with friendly smiles and warm hugs. As I made my way up to the Language Centre, more familiar faces greeted me… It has been seven years since I left the department and it feels like I was part of it yesterday. Lots of memories connect me to this place and these people. My academic journey started here and paved my way to where I am now.

To begin with, I was lucky enough to be awarded the OSI/FCO Chevening/University of Warwick scholarship to chase my dreams. I joined Warwick University in 2008 to do an MA degree in Educational Leadership and Innovation. The most beautiful green campus won my heart at first sight. I was immersed into a vibrant international community with students from all corners of the world. Despite cultural diversity, it was not difficult to fit in. The university offered a full range of trainings to support one’s studies, staff was really friendly and available academic facilities were second to none. My course addressed major issues of leadership, educational change and improvement and also introduced me to research methods in education.

Apart from professional development, it was an amazing year for me to grow as a person, stretch myself and make new friends. Among numerous societies and sports clubs I easily found the ones I was interested in. I also joined Warwick Volunteers and got involved in a couple of education projects which I found highly rewarding. The year passed in the blink of an eye and soon it was time to wave goodbye. However, this goodbye did not mean farewell.

On returning to Georgia, I landed a job at the International Black Sea University. A multicultural team of teachers and students and a friendly working environment appealed to me. Well-equipped classrooms allowed using multimedia teaching tools making classes interactive and engaging. As I was involved in teaching a preparatory English course to Turkish students, I had to use a lot of visual resources, keep the language simple or sometimes even act out to explain a word. This experience soon came in handy. A year later I received a job offer from the American University of the Middle East urging me to leave the familiar and explore the new. So I boarded a flight to Kuwait.

Life in the country of the sun is relaxed and laid-back. There is no rush. Literally, people take it easy. I was a little apprehensive at first being aware of Kuwaiti students’ reputation as being overly indulged. In fact, what I found was a bunch of grown-up kids with really big hearts. I got attached to them and grew used to the new lifestyle to the extent that once I said in class: “I feel as if I were at home”. My students responded saying: “Why Miss? Please, don’t feel that way. You are at home!” It was true in the sense that my close colleagues and friends from Akaki Tsereteli State University - Nino Uglava, Ruso Murusidze, Lela Iosava were around. Our Georgian community that expanded over time was extremely supportive and we had an unforgettable time together.

After two years in Kuwait, though, it was that moment in life again when you need to get out of your comfort zone. My lucky stars smiled at me again and I won the University of Warwick Chancellor’s International Scholarship which offered full funding for a PhD course in Education. Although it felt a bit sad to leave Kuwait, another chapter of my life was about to start. Most importantly, back in England someone was waiting for me, someone I was meant to share my life with.

The sun-baked sand was soon replaced by lush green fields of Warwick University campus. I came back to Warwick to do a research degree because I enjoy being a learner. I remember one of the professors telling the class at the beginning of the course: “When you start your PhD, you may think you know your topic. But when you finish, you realise how little you do know. That’s already an achievement”. While doing research, I try not to isolate myself which is common among research students. I am working part-time as a Student Adviser at Warwick University Learning Grid. My role includes supporting multimedia, presentation and research skills development and I totally love this job.

Being over halfway through my PhD journey, I try to make most of a myriad of exciting opportunities Warwick offers, be it academic or social. Yet, being away has made me realize how much I love home and what I miss most. I cherish the relationships I have developed over the years at the English Philology Department of my home university. I feel privileged to have worked with you and would like to thank you all for supporting me all the way. You opened the doors for me to the future I wished to have. Thank you!

Natia Sopromadze
PhD Candidate
Centre for Education Studies
University of Warwick, UK
 

2013 წლის 10 აგვისტოს, როცა ახალგაცნობილ ნიუპორტელებს ვაცილებდით, ყველა ერთ ფრაზას ვიმეორებდით: „შეხვედრამდე!“ ფრაზა დადებითად ჟღერდა და ყველას იმედს გვაძლევდა, რომ ერთი წლის წინ დაწყებული მეგობრობა ისევ გაგრძელდებოდა, მაგრამ მალე შეხვედრის მოლოდინი ალბათ ცოტას თუ ჰქონდა. ერთ დღეს, როცა გავიგე სტიპენდიის მოპოვების შესახებ ინგლისის ერთ-ერთ კოლეჯში, მივხვდი, რომ ძველი მეგობრების ნახვის შანსი ხელიდან არ უნდა გამეშვა. მით უფრო, რომ ქუთაისი ნიუპორტის საერთაშორისო ასოციაციასთან არსებულ ინგლისური ენის ცენტრში მიღებულმა ცოდნამ და გამოცდილებამ ამის საშუალება მომცა.

ეს კი ასე დაიწყო: დიდი ბრიტანეთის სკოლის დირექტორთა ასოციაციის HMC (HEADMASTERS’ AND HEADMISTRESSES’ Conference) პროექტების ჯგუფმა ბრიტანულ სკოლაში ერთწლიანი კურსის გასავლელად საქართველოში შესარჩევი კონკურსი ჩაატარა (რიგით მეორე, პირველი გასულ წელს განხორციელდა). კონკურსის ორგანიზება განახორციელა თბილისში კომპანია "Unique Learning"-ის ერთადერთმა წარმომადგენელმა საქართველოში. პროექტის 16 გამარჯვებულთა შორის ერთ-ერთი მეც აღმოვჩნდი და მივიღე 100%-იანი დაფინანსება.

HMC Projects არის წამყვანი დამოუკიდებელი საქველმოქმედო ორგანიზაცია გაერთიანებულ სამეფოში, რომლის მთავარი მიზანია, საშუალება მისცეს მოსწავლეებსა და მასწავლებლებს ცენტრალური და აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებიდან, ისწავლონ, ასწავლონ და დაამყარონ კონტაქტები ბრიტანელ თანატოლებთან და კოლეგებთან, მნიშვნელოვნად გაიუმჯობესონ ინგლისური ენის ცოდნის დონე და აიმაღლონ კვალიფიკაცია.

ასე რომ, სექტემბრიდან ფრემლინჰგემის კოლეჯში დავიწყე სწავლა და ამით, შეიძლება ითქვას, ჩემი ოცნებაც ახდა. დავდივარ სკოლაში, სადაც ვსწავლობ ჩემთვის ყველაზე საყვარელ საგნებს, გავიცანი უამრავი ადამიანი, რომლებიც მუდამ მზად არიან, რომ ნებისმიერ მომენტში დამეხმარონ. აქ განათლების მიღება საუკეთესო დონეზეა შესაძლებელი, მაგრამ კოლეჯის მისია ამით არ შემოიფარგლება. სასწავლო პერიოდის შემდეგ კლასგარეშე აქტივობები გვაქვს, მათ შორის სპორტი, ქველმოქმედება და CCF (Combined Cadet Force).

ამ კოლეჯში მოსვლამდე ძალიან ვნერვიულობდი, არ ვიცოდი, ვინ დამხვდებოდა, მაგრამ მოსვლის დღიდან ნერვიულობა გაქრა და ეს ისე სწრაფად მოხდა, თვითონაც ვერ ვიგრძენი. ყველა, მასწავლებელი თუ მოსწავლე, ძალიან თბილად შემხვდა. ერთი კვირის შემდეგ იმდენად შევეჩვიე ყველაფერს, რომ მეგონა, მთელი ცხოვრება ამ სკოლაში ვსწავლობ-მეთქი.

კოლეჯის და სტიპენდიის შესახებ ნიუპორტელ გაცვლითი პროგრამის წევრებს ჯერ კიდევ თებერვალში ვუამბე. ყველაზე კარგად მახსოვს სტივენის სიტყვები: გახსოვდეს, რომ ნიუპორტში არის ხალხი, რომელიც ნებისმიერ დროს სიხარულით მიგიღებს. ალბათ ამიტომაც გადავწყვიტე, რომ პირველი სემესტრის ერთკვირიანი არდადეგები სწორედ ნიუპორტში გამეტარებინა და როდესაც ემასა და ლილისგან თბილი პასუხი მივიღე, გეგმის სისრულეში მოყვანას შევუდექი. საოცარი იყო, როგორ მიმიღო ორივე ოჯახმა. არ მჯეროდა, რომ ასეთ დადებით გარემოში მოვხვდი. დატვირთული რეჟიმის მიუხედავად, ყველა ცდილობდა, რომ არ მომეწყინა. იყო მომენტები, როდესაც რაღაც პრივილეგიებს მანიჭებდნენ და თავს ასე იმართლებდნენ: შენ ხომ სტუმარი ხარ!

მთელი კვირის განმავლობაში ვცდილობდი, რაც შეიძლება, მეტი მონაწილე მენახა პროექტიდან. სამწუხაროდ, ბევრის ნახვა ვერ მოვახერხე - ერთი კვირა ამისთვის ძალიან ცოტა აღმოჩნდა, განსაკუთრებით იმ პერიოდში, როცა ყველა დატვირთულია. რამდენიმე ძველ მეგობარს ქუჩაში შემთხვევით შევხვდი, თუმცა ნიუპორტის YMCA-ს ხელმძღვანელ პიტერ ლანდერსთან შეხვედრა ყველაზე განსაკუთრებული იყო. ის ძალიან გახარებული შემხვდა და წარმატებები მისურვა. პიტერთან შეხვედრამ დიდი იმედი მომცა, რომ სტიპენდიის გაგრძელებას შევძლებდი: „თუ დავრჩები“ - ვამბობდი მე და ის გამუდმებით მისწორებდა: „როცა დარჩები!“

ნიუპორტში ყოფნის პერიოდში უამრავი ადამიანი გავიცანი, მათ შორის ემასა და ლილის ოჯახები და მათი მეგობრები. მოულოდნელი იყო ჩემთვის მათი კლასელების შეხვედრა, რომლებმაც გაცნობისთანავე კარგად მიმიღეს. კარგად დამამახსოვრდა პროექტის ერთ-ერთი მონაწილის, ლიამის ოჯახიც, სადაც ხაზი გაუსვეს, რომ მომდევნო ჯერზე ისინიც მზად არიან გამიმასპინძლდნენ. ლიამის ნახვა ვერ მოვახერხე, თუმცა მისგან დავალება მივიღე: კიდევ ერთხელ უნდა ვესტუმრო ნიუპორტს!

რა შეიძლება კიდევ ითქვას? დიდი მადლობა გაცვლითი პროგრამის ყველა მონაწილეს და განსაკუთრებით პროფესორ მადონა მეგრელიშვილს, რომელმაც შანსი მომცა, ამ პროექტის ნაწილი მეც ვყოფილიყავი. პროგრამა ორი ზაფხულის განმავლობაში მიმდინარეობდა, მაგრამ მეგობრობა, რომელსაც მან საძირკველი ჩაუყარა, კიდევ დიდხანს გაგრძელდება - პროექტის უპირველესი მიზანი ხომ ეს არის!

მარიამ შავგულიძე
 

On August 10, 2013, when we were seeing off our newly-made friends back to Wales, we all repeated the same phrase: “See you next time!” The phrase sounded nice and gave us some bits of hope that our friendship, which had begun a year before, would last much longer. However, only few of us had the expectations of meeting soon again. And one day, when I heard about the scholarship in a British independent boarding school, I realized that that was my chance to see my old friends especially thanks to the fact that I studied English and gained a lot of experience in the English Language Center of Kutaisi Newport International Association.

So this began: HMC (the Headmasters' & Headmistresses' Conference) held a competition in Georgia to give students a chance to spend a year in British independent schools. The competition was held with the help of ‘Unique Learning’, an English Language Centre in Tbilisi. I was among the 16 scholars and got 100% scholarship.

HMC is a professional association of Heads of the world's leading independent schools. Its main aim is to give an opportunity to students and teachers from Central and Eastern European countries, to study, teach and establish relationships with British students and colleagues, and develop their English language level.

So, I began to study at Framlingham College in September and all I can say is that my dream has come true: I go to school to study my favourite subjects and meet a lot of people who are always ready to help. Getting the best education is not the only mission of the college. After school we are engaged in other activities such as sport, charity and CCF (Combined Cadet Force). Although I was very nervous before coming here, I can now feel that I have become a member of this community. Warmth that comes from every person in the college has made me think that I’ve been here for my whole life!

I told some of the members of the Kutaisi-Newport Exchange members yet in February. I remember when Stephen told me: “Note that there will be some happy people in Newport who will always welcome you here.” Perhaps that was the reason why I decided to spend my one-week holiday of October in Newport and as soon as I heard from Emma and Lili, I began to bring my plan in action. It was amazing how both families welcomed me. I couldn’t believe to be in such a positive environment. Despite being busy, everybody tried their best so that I wouldn’t be bored.

During the whole week I was trying to see as many people from the exchange as possible. It was pity that I was unable to see a lot due to their busy schedule. A week seemed quite short for that. However, I met some of the old friends in the streets, and seeing Peter Landers, the head of Newport YMCA was the most significant that I can remember. He was very happy to hear my achievements and wished my best of luck. Peter made me more confident by giving me the hope that I would be able to stay in the UK for another year. Whenever I said ‘If I stay’, he would always correct me ‘WHEH you stay!’

While being in Newport, I met quite a lot of new people, including Emma and Lili’s families and their friends. I was glad to meet their classmates, who were very pleased to meet me. I remember Liam’s family, where I was told that I can stay next time. Unfortunately, I couldn’t see Liam, but I received his ‘order:’ I need to visit Newport again!

What else can I say? I want to thank every member of the exchange project and especially Professor Madonna Megrelishvili, who gave me this opportunity to be the part of the project. The program only lasted for two years, but friendship, which it established, will last much longer – and this is obviously the main goal of the project!

Mariam Shavgulidze