ჯეკ ჰენრი ჩვენი ყველაზე ახალგაზრდა და განსაკუთრებული მეგობარია ნიუპორტიდან. ის ქუთაისში 3 თვე იმყოფებოდა. უდაოდ დიდი მადლიერება უნდა გამოვხატოთ პიტერ ლანდერსისა და მადონა მეგრელიშვილის მიმართ, რომელთა ინიციატივითა და ორგანიზებით მოხდა ამ პროექტის განხორციელება. ეს იყო ჩვენს ქალაქებს შორის არსებული მეგობრობის განტკიცებისათვის კიდევ ერთი ბრწყინვალე იდეა!

ჯეკთან შეხვედრამ ჩვენს ახალგაზრდებს შესაძლებლობა მისცა უკეთ გაცნობოდნენ ბრიტანელი ახალგაზრდების ცხოვრების სტილს, მათ ღირებულებებს, პრობლემებს, აზროვნებას და მომავლის ხედვას.

ქუთაისში ცხოვრება ჯეკისთვისაც კარგი გამოცდილება აღმოჩნდა მისი თავდაჯერებულობის, მოწიფულობის, უცხო კულტურის გაცნობის და ახალი მეგობრული კავშირების გამყარების თვალსაზრისით.

ვაქვეყნებთ ჯეკის წერილს, რომელიც ქუთაისში მის ცხოვრებას ეხება. გარდა ამისა ვბეჭდავთ ჯეკის ვიზიტთან დაკავშირებულ რამდენიმე გამოხმაურებას, რომლებიც ჩვენი სტუდენტებისგან მივიღეთ.

Jack Henry is our youngest and very special friend from Newport. He stayed in Kutaisi for about three months and we ought to be grateful to Peter Landers and Madonna Megrelishvili for initiating and organizing this project. Another brilliant idea for fostering friendly relations between our cities!

Meeting with Jack gave our young people a better understanding of the life of young people in the UK, their values, problems and views of the future.

Living in Kutaisi was quite an experience for Jack and a chance to develop confidence, maturity, cultural awareness and new friendships.

In this Newsletter we are printing Jack’s letter about his life in Kutaisi and some letters which we received from our students relating to his visit.

*    *    *

პირველი ქართველი სტამბულიდან ქუთაისში მიმავალ ავტობუსში გავიცანი. იგი იმდენად კეთილი აღმოჩნდა, რომ ქართული სიმ-ბარათი მომცა ჩემი ტელეფონისთვის, ქუთაისში რომ დამერეკა. მისი ხელგაშილობა ძალიან დამეხმარა, რადგან ავტობუსი არ შეჩერებულა ავტოსადგურამდე, საიდანაც ჩემი მასპინძელი ოჯახისთის უნდა დამერეკა. ასე, რომ პირველი დახმარება ქართველებისგან ისე მივიღე, რომ ავტობუსიდან ფეხიც არ ჩამომედგა.

ჩემს მასპინძელ ოჯახთან პირველივე შეხვედრისთანავე მივხვდი, რომ თავს საკუთარ სახლში მაგრძნობინებდნენ და საკუთარი შვილივით მიმიღებდნენ. პირველ რიგში მინდა ვთქვა, რომ არასოდეს მინახავს ადამიანი, რომელიც იმდენს მუშაობს, რამდენსაც ჩემი ქართველი დედა ექიმი ნანა ძიძიგური. გაოცებული ვიყავი, როგორ შეეძლო ემუშავა ამდენი. ცოტათი მრცხვენოდა კიდეც, რომ მისი მუშაობა ბევრად აჭარბებდა ჩემს სიზარმაცეს! მთელი იქ ყოფნის მანძილზე ვიცოდი, რომ საიმედო ხელში ვარ და თუ რამე პრობლემა იქნებოდა დახმარებისთვის შემეძლო ნანასთვის მიმემართა.

ახლა ჩემი ქართველი მამა, ლადო გვაზავა. ჩვენ ძალიან მაგარი ურთიერთობა გვქონდა, შედეგად დავაარსეთ ,,ქუთაისი ნიუპორტის საერთაშორისო გუნდი'', გუნდი, რომელიც ,,მუდმივად პირველია''. ლადო ჩემთვის მისაბაძი მაგალითი იყო და აგრეთვე, ჩემი მასწავლებელი, რომელიც ღვინის სმას მასწავლიდა. მაგრამ სამწუხაროდ უნდა ავღნიშნო, რომ სამთვიანი პრაქტიკის შემდეგაც კი ჩემზე მეტს სვამს.

გიორგი, მათი უმცროსი ვაჟი, ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ძმაა. მან მთელი ქალაქი შემომატარა და ყველა თავისი მეგობარი გამაცნო. გიორგი საოცრად ნიჭიერია - 4 ენაზე საუბრობს და ერთი კლასით გადახტა კიდეც სკოლაში. ნეტა მეც მასეთი ჭკვიანი ვიყო! მაგრამ მიუხედავად ამისა, მაინც მოვახერხე მისი დამარცხება ბილიარდის მაგიდაზე 130-115 (ბოდიში, გიო ამას რომ ვამბობ!).

სასიამოვნო იყო რომ მათი უფროსი ვაჟი აკაკი ჩვენთან ერთი თვე ცხოვრობდა, სანამ კიევში გაემგზავრებოდა სწავლის დასასრულებლად. მართალია პირველად იგი ცოტათი უცნაური მომეჩვენა, მაგრამ მალე მივხვდი, რომ ეს იყო ძალიან მხიარული, კეთილი გოლიათი.

აგრეთვე, ნინო, მათი ერთადერთი ქალიშვილი ორი კვირით გვესტუმრა თავის ორ ქალიშვილთან ერთად. ძალიან სასიამოვნო იყო სახლში ბავშვების სირბილი, მაშინაც კი, როცა ისინი მაიძულებდნენ მათთან ერთად მეთამაშა, სანამ არ დავვარდებოდი! ნინო ძალიან კეთილია ნამდვილი ქართული ხასიათით. იგი მუდმივად ჩემს გამოკვებას ცდილობდა. მაგრამ ეს პრობლემა არ იყო, რადგან ნინო შესანიშნავი მზარეულია. იგი აგრეთვე არაჩვეულებრივი დედა და დაა.

და ბოლოს, არ შემიძლია არ გავიხსენო ჩემი ორი ქართველი ბებია. პირველივე დღიდან მათი საზრუნავი იყო თავი კომფორტულად მეგრძნო და მაგიდაზე ყოფილიყო საჭმელი. სახლში რომ მოვიდოდი ჩემი ოთახი დალაგებული და ტანსაცმელი დარეცხილი მხვდებოდა. ნეტა შემძლებოდა ყველაფერი გამეგო, რასაც ისინი მეუბნებოდნენ, მაგრამ ნელ-ნელა მივხვდი, რომ უმეტესად მეუბნებოდნენ “ჭამე”. ძალიან მენატრებიან. ნეტა, აქ მყავდნენ ნიუპორტში.

მთელი ოჯახი ძალინ კეთილი იყო ჩემს მიმართ და მე არასოდეს დამავიწყდება მათი სითბო და სტუმართმოყვარეობა. წამიყვანეს ექსკურსიებზე, მაჩვენეს ბევრი საინტერესო ადგილი, საშუალება მომცეს შემეცნო კულტურათა შორის არსებული განსხვავება; განსაკუთრებით მინდა აღვნიშნო ქართული საქორწილო სუფრა. ეს დაუვიწყარი დღე იყო. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან ბევრი დავლიე, რაც მახსოვს, იმის მიხედვით ეს ბრწყინვალე დღე იყო.

დადგა ინგლისური ენის ცენტრში ჩემი მისვლის პირველი დღე. ცოტა ვღელავდი ჩემს მომავალ მასწავლებლობასთან დაკავშირებით. მახსოვს ის პირველი განცდა, როდესაც დაახლოებით 30 კაციან აუდიტორიაში უნდა წამეყვანა დიალოგი 2 საათის განმავლობაში. თავიდან ცოტა შევშინდი, მაგრამ მალე გავიცანი სტუდენტები და ბევრად გამიადვილდა მუშაობა. მასწავლებლებიც ძალიან დამეხმარნენ. მათ ძალიან თბილად მიმიღეს და მექცეოდნენ როგორც პროფესიონალს მიუხედავად იმისა, რომ მე საერთოდ არ მქონდა სწავლების გამოცდილება. ვფიქრობ ინგლისური ენის ცენტრის შემსწავლელებს ძალიან გაუმართლათ, რადგან მათ ჰყავთ ქუთაისში და შესაძლებელია მთელს საქართველოშიც საუკეთესო მასწავლებლები (ლალა კობეშავიძე, ნინო ნიჟარაძე, მაია ალავიძე, ნათია ზვიადაძე, ზინიკო ჩაჩანიძე, მადლენ გიორგაძე, ნანა გორგოძე, ირინა კობახიძე) ჩემი ბრწყინვალე ქართულის მასწავლებლის-ირინას ჩათვლით. მის დიდ დამსახურებად უნდა ჩაითვალოს, რომ მე შევძელი სრულიად უცხო ანბანის 3 თვეში შესწავლა.

ინგლისური ენის ცენტრის სტუდენტების ენთუზიაზმმა და ინგლისური ენის შესწავლის სურვილმა მუშაობის პროცესი კიდევ უფრო სასიამოვნო გახადა ჩემთვის. მოკლე დროში ჩვენ ძალიან დავახლოვდით და მალე ჩვენმა ურთიერთობამ უფრო მეგობრული დატვირთვა შეიძინა. მე ვგრძნობდი, რომ ეს უკეთესი იყო, რადგან ისინი თავისუფლად გრძნობდნენ თავს და ღიად საუბრობდნენ მათთვის საინტერესო თემებზე, რაც ვფიქრობ ჩემი ვიზიტის მთავარი მიზანი იყო. ყველანი ძალიან მეგობრულები იყვნენ და სურდათ ეჩვენებინათ ჩემთვის სხვადასხვა ღირსშესანიშნავი ადგილები: მუზეუმები, რესტორნები. პეინტბოლიც კი ვცადეთ ერთად, რაც მართლაც ძალიან სასიამოვნო იყო! მე ასევე გამაოცა მათმა მრავალმხრივმა ნიჭიერებამ მუსიკალური, სპორტული თუ აკადემიური კუთხით. ყოველი სტუდენტი რაიმე განსაკუთრებული ნიჭით იყო დაჯილდოებული. უკვე მომენატრა მათთან ურთიერთობა, მაგრამ ჯერ კიდევ შთაბეჭდილების ქვეშ ვარ, რომ ქუთაისი ნიუპორტის საერთაშორისო ასოციაციამ ასეთ კარგ წამოწყებას ჩაუყარა საფუძველი. ყველა, ვინც ჩართულია ასოციაციის საქმიანობაში უნდა ამაყობდეს იმ კეთილი საქმით, რასაც ინგლისური ენის ცენტრი აკეთებს.

ინგლისური ენის ცენტრის გარდა ასევე მომეცა აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტში სწავლების შესაძლებლობა. ეს კიდევ ერთი ფანტასტიკური გამოცდილება იყო ჩემთვის, რადგან მქონდა პატივი ვყოფილიყავი “ლექტორი” 19 წლის ასაკში. თავიდან ძალიან ვღელავდი, რადგან იყო შემთხვევები, როცა ყველაზე ახალგაზრდა ვიყავი ჯგუფში. ჩვეულებრივ, ამ განცდამაც მალე გაიარა სტუდენთა ინტერესითა და ენთუზიაზმის წყალობით. ჩემთვის საინტერესო იყო ჩემივე ასაკის ახალგაზრდებთან იმ საერთო საკითხებზე მსჯელობა, რაც ყველას გვეხმარებოდა. ვიმედოვნებ, რომ მათ დიდი გამოცდილება შეიძინეს. სამწუხაროდ საუნივერსიტეტო გამოცდებისა და ჩემი ვიზიტის დროში შეზღუდვის გამო უნივერსიტეტთან მხოლოდ მოკლე დროით ვითანამშრომლე, მაგრამ ჩემი იქ ყოფნის მანძილზე თავიანთი კეთილგანწყობით თავი კოლექტივის ნამდვილ წევრად მაგრძნობინეს.

საქართველო და ქუთაისი მშობლიურ ადგილად იქცა ჩემთვის 3 თვის მანძილზე. მინდა აღვნიშნო, რომ ჩემზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ქართულმა კულტურამ და ტრადიციებმა. ქართული სუფრა ერთ-ერთ საყვარელ კულტურულ რეალიად გახდა ჩემთვის, რომლის წყალობით ჩვეულებრივზე გაცილებით მეტი ჭამა და დალევა მომიხდა (რაც ჯერ კიდევ ვერ გადამიწყვეტია კარგია თუ ცუდი). ასევე ცეკვაშიც გავიწაფე. ეს მხოლოდ ჰობი როდია ჩემთვის. მე თავს ვთვლი ექსპერტად, რადგან მივიღე დიდი პრაქტიკული გამოცდილება ქართულ ნაციონალურ ცეკვაში და ასევე განვავრცე იგი საკუთარი მოძრაობებით. საქართველოდან იმდენი სუვენირით დატვირთული ჩამოვედი, რომ შემიძლია ნამდვილ ქართველად ,,გავასაღო” თავი. მე მაქვს ტრადიციული ხმალი, ბოხოხი, და რაც მთავარია უხვად ვფლობ სასმელ ყანწებს.

სიამოვნებას მანიჭებდა ცნობადი ფიგურის ამპლუაში ყოფნა. მიუხედავად იმისა, რომ ნიუპორტში 19 წელია ვცხოვრობ, ხალხი ქუთაისში უფრო ხშირად მაჩერებდა ქუჩაში მათთან სხვადასხვა თემებზე სასაუბროდ. ორჯერ შანსი მომეცა გამოვჩენილიყავი ადგილობრივ ტელეკომპანია ,,რიონში”. ყველაზე მთავარი, ქუთაისის მერს, გიორგი თევდორაძესაც შევხვდი. ახლა, როცა მშობლიურ ქალაქს დავუბრუნდი ჩემი პოპულარობა დამთავრდა და ისევ რიგითი ადამიანის ცხოვრების სტილს მივყვები.

უსაზღვროდ მადლიერი ვარ ყველა იმ ადამიანის, ვისაც წვილილი შეაქვს ქუთაისი ნიუპორტის საერთაშორისო ასოციაციის განვითარებასა და მეგობრული კავშირების კიდევ უფრო გაღრმავებაში. ამ ასოციაციის გარეშე ცხადია ვერ შედგებოდა არსებული კავშირი ქუთაისსა და ნიუპორტის შორის და ისე, როგორც მე არც სხვებს მიეცემოდათ საქართველოში დაუვიწყარი მოგზაურობის შანსი. როგორც ჩემთვისაა ცნობილი არაერთი წარმატებული გაცვლითი პროგრამა განხორციელდა წარსულში ამ ქალაქებს შორის და იმედი მაქვს ეს კვლავაც დიდხანს გაგრძელდება. საქართველოში ჩამოსვლამდე არასოდეს მქონია ოფიციალური შეხვედრა ასოციაციის წევრებთან, აქ კი ვნახე როგორ ფუნქციობს ასოციაცია პროფესორ მადონა მეგრელიშვილის ხელმძღვანელობით. მადონა ოფიციალურად ჩემი უფროსი იყო, მაგრამ ის ამას არასოდეს მაგრძნობინებდა და როგორც თვითონ ამბობდა ბებიად, ან მეგობრად მეკუთვნოდა. თუ პრობლემა მქონდა, მადონა ყოველთვის მეხმარებოდა და ცდილობდა თავი კომფორტულად მეგრძნო. ბევრი რამ ვისწავლე მისგან და მინდა უღრმესი მადლობა გადავუხადო სხვებთან ერთად. მას უდიდესი ენერგია და შრომა აქვს ჩადებული ქუთაისში ინგლისური ენის სწავლა/სწავლებასთან დაკავშირებულ საკითხებში. ჩემთვის მართლაც უდიდესი პატივი იყო ასეთ შესანიშნავ ადამიანთან ახლო ურთიერთობა. მადონასთან ერთად უღმესი მადლობა მინდა გადავუხადო ჩემს უფროსს, პიტერ ლანდერსს, ნიუპორტის ასალგაზრდა ქრისტიან მამაკაცთა ასოციაციის პრეზიდენტს ამ შესანიშნავი მოგზაურობის ორგანიზებისათვის. მან სტამბულში გაგზავნით თითქოს სადღაც სიღრმეში გადამისროლა ერთი პატარა რუკით ისე, რომ არც კი ვიცოდი რუკა უფრო უსარგებლო იყო თუ მე. ასევე უნდა აღვნიშნო სტამბულიდან ქუთაისში მომავალი ავტობუსის ბილეთების დაჯავშნისას გამოწვეული ცოტაოდენი პანიკის შესახებ, რამაც ჩემს ხასითს მეტი სიმამაცე და თავდაჯერებულობა შესძინა.

შეუძლებელია ყველაფერზე ვისაუბრო რაც საქართველოში და ქუთაისში გადამხდა თავს. ერთი კი, რაც დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა ისაა, რომ ეს იყო საუკეთესო გამოცდილება ჩემს ცხოვრებაში და ბედნიერი ვიქნები, თუ ამის შანსი კიდევ ერთხელ მომეცემა. ბევრი დაუვიწყარი მეგობარი და ოჯახი შევიძინე და ჩვენ ნამდვილად გავაგრძელებთ ურთიერთობას. იმედია, მომავალში სხვებსაც ექნებათ შესაძლებლობა იგივე გამოსცადონ, რაც მე. მჯერა, ჩემი ვიზიტი საქართველოში ამ ორ ქალაქს შორის არსებული კავშირის კიდევ უფრო განმტკიცების შესახებ დაწერილი კიდევ ერთი ფურცელი იქნება.

ჯეკ ჰენრი

When my boss at Newport YMCA, Peter Landers, asked me if I wanted to go to Georgia for three months, I said yes without any hesitation. I didn’t know a great deal about the country beforehand but I felt it would be a great opportunity to experience different culture and meet new people. I was right.

My first encounter with a Georgian person was on the bus from Istanbul to Kutaisi. He was kind enough to help me by giving me a Georgian sim card for my phone. This act of generosity helped me because the bus didn’t stop at the main bus station and I needed to call for help. Already I was being helped by Georgians and I hadn’t even stepped off the bus!

On meeting my Georgian host family, I immediately knew that they would make me feel welcome and treat me as their middle son. Firstly, I would like to say that I have never met anybody who works as hard as my host mother, Nana Dzidziguri. I was amazed by how she could keep going and going. I felt slightly embarrassed at some points because her work exaggerated my laziness! The whole time that I was there I knew I was in good hands and if there were any problems I could go to Nana for help.

Secondly, my host father, Lado Gvazava. We had a strong relationship and co-founded the “Kutaisi Newport International Team”, the team that “always comes first!” He acted as a great role model as well as my wine drinking teacher. After three months of practice, I think he can still drink more than me unfortunately.

Giorgi, their youngest son acted as best friend for me as well as a brother. He showed me around the City at first and introduced me to all of his friends. He is incredibly talented, speaking 4 different languages and even skipping a year in school. I wish I was as intelligent as him. Even so, I managed to just beat him on the billiards table. I think the score currently stands at 130-115 (sorry for bringing that up Gio!).

It was nice to have Akaki, their eldest son, living with us for a month or so before moving to Kiev to finish his studies. Although he looked slightly intimidating at first, I soon discovered that he was a very funny, gentle giant.

Also, Nino their only daughter came to stay for two weeks with her two daughters. It was nice to have young people running around the house even when I was forced to play games until I collapsed! Nino was also very kind and perfectly fitted the Georgian character of always trying to feed you. This wasn’t such a problem as she was an excellent cook as well as a great mother and sister.

Finally, I cannot thank my two Georgian Grannies enough! From day one, they made sure I was comfortable and there was always food on the table. I would come home and my room would have been tidied and my clothes washed. I wish I could have understood more of what they were saying to me, but I eventually realised that most of the time it was “eat!” I already miss having them around all of the time in Newport!

The family were so good to me and I will always remember their warm hospitality. They took to on a number of excursions and showed me lots of interesting places, as well as inviting me to experience cultural differences, most notably the Georgian Wedding Supra. This was an unforgettable experience despite the amount of wine consumed. I know that from what I can remember it was a brilliant day.

My first day at work at the English Language Centre and I felt a little bit nervous at the prospect of teaching by myself. I remember facing a room of at least 30 people and having to try and speak for two hours. This was daunting at first, but I soon got to know all of the students and my job became a lot easier. The teachers also helped me immensely. They made me feel so welcome and treated me like a professional even though I had no teaching experience at all. I think the students at the English Language Centre are very lucky as they have teachers amongst the best in Kutaisi…maybe even Georgia! (Lyalya Kobeshavidze, Nino Nijaradze, Maia Alavidze, Natia Zviadadze, Madlen Giorgadze, Nana Gorgodze, Irina kobakhidze) as well as my brilliant Georgian teacher Irina. If she can help me understand a completely new alphabet in three months then she deserves a lot of credit.

The students of the ELC’s enthusiasm and desire to learn English made it such a pleasure for me to work with them. After a short time we became closer and we became more like friends rather than teacher/students. I felt this was better as they felt more comfortable to chat freely with me about anything and that was the purpose of my visit. They were all so friendly and wanted to take me on trips to different places; museums, restaurants and even paintballing, which I have to say was a lot of fun! I was amazed by how talented they were, whether musically, athletically or academically, each student seemed to have a special gift. I already miss seeing all of the students every day, but it impresses me that something so good has come from the Kutaisi Newport International Association. Everybody involved can be extremely proud of the good work that goes on at the ELC.

As well as working at the ELC I also had the opportunity to teach at Akaki Tsereteli State University in Kutaisi. This was another fantastic experience for me because I had the luxury of being able to call myself a “lecturer” at the grand age of nineteen. I felt nervous at first, as I was often the youngest person in the room. As with everything else this soon passed due to the interest and enthusiasm of the students. It was nice for me to have conversations and debates with people of my age about issues that affect all of us and I hope that they benefited from it too. I didn’t spend as much time at the University as I would have liked due to the timing of my visit and exams, but during my time there I was made to feel incredibly welcome by everybody and felt like a genuine member of staff.

Georgia and Kutaisi became my home for the three months and I thoroughly enjoyed the culture and traditions. Notably, the Georgian Supra was a favourite of mine. I certainly ate a lot more food and drank a lot more wine (I still haven’t decided whether that was a good or bad thing yet). I also was made to dance a lot more; not a hobby I consider myself an expert in but I was able to get a lot of practice of both Georgian national dances and a few of my own special dance moves. I left Georgia with enough souvenirs to pass myself as a true Georgian man. I have a traditional sword and hat as well as drinking horns in abundance.

I enjoyed feeling like an important person in Georgia. People would stop me in the street to chat more often than in Newport and I’ve lived in Newport for nineteen years! I had the opportunity to appear on the local Television Company, “Rioni”, twice and even have a meeting with the Mayor of Kutaisi, Giorgi Tevdoradze. Now that I’m back in Newport I’ve given up on the famous lifestyle and returned to just another person. I can’t win them all I suppose!

I am incredibly grateful for everybody involved in the Kutaisi Newport International Association for their continued support and enthusiasm towards the twinning. Without this Association, Newport would not have had the ties with Kutaisi to allow me to go on this journey of a lifetime, as well as allow others to travel. I know that there have been a lot of successful exchanges and journeys in the past and I hope this continues for many more years. Although I did not have any official meetings with people from the Association before my journey, I did see how it worked in Kutaisi, particularly through Professor Madonna Megrelishvili.

I suppose Madonna was officially my boss but I’m sure she won’t mind me saying she was more like a Grandmother and a friend. If ever there were a problem, Madonna would help me and ensure I was comfortable. I learnt a lot from her and want to express my gratitude towards her for helping me, as well as others. She has so much enthusiasm for teaching and learning English in Kutaisi and it was a real privilege for me to be so close with somebody so wonderful.

As well as Madonna I would like to thank Peter Landers, my boss at Newport YMCA for arranging this trip. He threw me in at the deep end by sending me to Istanbul with nothing but a small map to my hotel and myself. I don’t know which was more useless, the map or me. Even so, moments of panic trying to book a bus from Istanbul to Kutaisi were eventually resolved and the whole experience strengthened my character and certainly made me a lot more resilient.

It is impossible for me to speak about everybody and everything that happened to me in Georgia and Kutaisi. All I can say is that it was the greatest experience of my life so far, and I would be happy to do it again one day. I made a lot of unforgettable friends and family and we will definitely be keeping in touch. Hopefully in the future others will have an opportunity for this great experience and hopefully my journey has helped strengthen ties between the two Cities.

Jack Henry

*    *    *

წინარე შუალედური ჯგუფი

The letters in support of the Twinning in the February paper make it crystal clear how beneficial the links between Kutaisi and Newport are to both cities.

As learners at the ELC which was set up by the Kutaisi Associaiotion we feel we are a part of the Twinning and want to give it our support too.

We are very pleased that thanks to the Twinning we have made friends with Jack Henry, a wonderful ambassador for Newport youth. He is very nice, friendly and sociable, and, despite his young age a very good teacher of English. Jack helped us develop our language skills and cultural awareness. He encouraged us at the lessons and we felt more confident.

We wanted Jack to know as much as possible about Georgia. On one of the weekends our group took him to Kutaisi History Museum, so that he could get to know more about the history of Newport’s twinned city and the region it is located in. It was an interesting event for him and for us as well.

We wish him all the best.

Pre-Intermediate Group

ჩვენ ბევრ უცხოელთან არ გვქონია შეხება და მოხარული ვართ რომ ჯეკს შევხვდით. ყოველთვის მოუთმენლად ველოდით ჯეკის გაკვეთილებს, რადგან ძალიან საინტერესოდ და გასაგებად საუბრობდა. ასევე აღსანიშნავია ჯეკის ასაკი, ის ჩვენი ტოლია და ბევრი საერთო ინტერესები გვქონდა. ვცდილობდით, რაც შეიძლება კარგი შთაბეჭდილება მოგვეხდინა მასზე.

ჯეკთან ჩვენი პირველი შეხვედრისას ცოტათი გვრცხვენოდა, მაგრამ შემდეგ უფრო გავთამამდით.

კიდევ ერთხელ მადლობას ვუხდით ყველას ამ შესანიშნავი ინიციატივისთვის, რომელმაც შანსი მოგვცა დავახლოებოდით უცხო ენაზე მოსაუბრეს.

წინარე შუალედური ჯგუფი

We’d like to tell you about our impressions about Jack Henry’s visit. We are grateful to all people who have contributed to Jack’s coming to our city. Thank to the KNIA for their help and support because, education is one of the top priorities for all students and we have a great chance to improve our knowledge.

As for me we had not had many meetings with foreign people and we were delighted to meet Jack. I always looked forward to Jack’s lessons because he spoke very interestingly and clearly. Also it was very important that Jack is a teenager, it meant that we had the same interests. We tried to do our best to make a good impression on Jack.

When we first met Jack we felt very shy, but when we met him next time we felt more confident.

Once more we would like to thank you for this initiative which gave us a chance to become acquainted with a native speaker of English.

Pre-Intermediate Group

როცა ჯეკის წერილი წავიკითხეთ, რომელშიც ის ქუთაისს სტუმართმოყვარეობით გამორჩეულ ქალაქად აღწერს, მართლაც ამაყი გავხდით.

იმედია ჯეკი კვლავაც ესტუმრება ჩვენს ქალაქს.

წინარე შუალედური ჯგუფი

We were very pleased that Jack spoke very frankly with us. We are glad about this project because it gives us a very good opportunity to learn better English. We'd like we could visit Jack’s country as well.

When we read Jack’s letter in which he characterizes our city as a really hospitable one, we were very proud.

We hope Jack will visit Kutaisi again.

Pre-Intermediate Group

შუალედური ჯგუფი

We were really glad to have such an interesting young teacher in our language centre. We were always happy when we had lessons with Jack, we learnt many things from him, he is really a pleasant and intelligent young man. As a teacher he was very friendly and sociable. Having contact with him was a good chance for us to improve our English. Besides English language we learnt a lot about the British culture. We are grateful to Kutaisi Newport International Association for the opportunity to meet Jack.

Intermediate Group

პირადად მე პირველად შევხვდი უცხოელს და მოხარული ვარ, რომ ის ჯეკ ჰენრი აღმოჩნდა.

ჯეკთან ურთიერთობით ბევრი რამ გავიგეთ დიდ ბრიტანეთზე, ჯეკმა კი საქართველოსა და ქუთაისზე, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია არსებული მეგობრული კავშირების კიდევ უფრო განსამტკიცებლად. ვფიქრობ, რომ ჩვენ დღეს უკვე გაცილებით მეტი ვიცით ბრიტანეთის შესახებ, ისე როგორც ჯეკმა ჩვენი ქვეყნისა და ქალაქის შესახებ.

დაკვირვებით წავიკითხე მისი წერილი, რომელიც სავსეა ქართული ტრადიციებისა და კულტურის მიმართ გამოხატული სითბოთი.

მინდა უღრმესი მადლობა გადავუხადო ქუთაისი ნიუპორტის, ნიუპორტი ქუთაისის ასოციაციებს, ახალგაზრდა ქრისტიან მამაკაცთა ასოციაციას, პროფესორ მადონა მგრელიშვილს და ახალგაზრდა ქრისტიან მამაკაცთა ასოციაციის დირექტორს პიტერ ლანდერსს, რომელთა ინიციატივითაც მოხდა ზემოხსენებული პროექტის განხორციელება.

მინდა მადლობა ვუთხრა ჯეკს, რომელმაც უდიდესი სიყვარული და მეგობრობა გამოხატა ჩვენს მიმართ.

და ბოლოს, მართლაც მძიმე იყო მასთან დამშვიდობება.

იმედია ჩვენი ურთიერთობა კვლავაც გაგრძელდება.

თეო ქუთათელაძე

First of all I would like to thank those people, who are involved in the programmes which help students to communicate with the students from other countries. It’s very important and very useful for us to meet them, to exchange our ideas and experience. This was very good opportunity for students of my English group to speak about a variety of things with such a good person as Jack Henry and to hear his native English.

It was the first time I had met a representative of British youth and I am glad that it was Jack.

Thanks to the relations which we had with Jack we got to know more about the UK and Jack learnt more about Georgia and Kutaisi which is very important for developing friendly relations between our countries.

It was lovely to read Jack’s article full of warm words about Georgia and our traditions or culture.

We should say a lot of thanks to the organizations to the KNIA, NKTA, YMCA and of course to Professor Madonna Megrelishvili and Peter Landers who arranged Jack’s visit to Kutaisi.

I want to thank Jack for being with us for expressing so much love and friendship.

Hope we will be in touch with Jack.

Teo Kutateladze

ჯეკი ძალიან მგრძნობიარე, თავშეკავებული და კეთილი ადამიანია. ის ყოველთვის ცდილობდა უფრო მეტი და მეტი ინფორმაცია მოეწოდებინა და გაემტკიცებინა ჩვენი ცოდნა ინგლისურ ენაში. დარწმუნებული ვარ ჯეკ ჰენრი მომავალში ბევრ სასარგებლო საქმეს გააკეთებს, რაც კიდევ უფრო დაეხმარება ჩვენ ორ ქალაქს შორის არსებულ ურთიერთკავშირს.

ვალერი შაშიაშვილი

I got acquainted with impressions of our city guest – Jack Henry about KNIA and generally Kutaisi. It was very pleasant that such a youth could get a lot of warmth and sympathy in our reality. I know Jack well. Once he even visited me at work place, Kutaisi Mayor’s Office. We became good friends.

Jack is a very sensitive, reserved and kind-hearted young man. He always tried to provide us with more and more information and tried to increase our level of knowledge in English. I’m sure, Jack Henry will make a lot of new progress which will help the further develoment of relations between our cities.

Valeri Shashiashvili

სანამ ჯეკი ჩამოვიდოდა ინგლისურად ლაპარაკის მრცხვენოდა. ვფიქრობდი, რომ ბევრ გრამატიკულ შეცდომას ვუშვებდი და ყველა მე დამცინოდა, მაგრამ მალევე მივხვდი, რომ ის ჩემ შეცდომებს ყურადღებას არ აქცევდა. გულახდილად რომ ვთქვა ინგლისურად სწრაფად ვერ ვსაუბრობდი, მაგრამ თურმე ეს დამწყები ენის შემსწავლელისთვის ტრაგედია არ იყო.

ის ყოველთვის ხვდებოდა, რის თქმასაც ვაპირებდი ჩემი ლექტორის დახმარებით, რომელიც შეცდომებს მისწორებდა ხოლმე. ჩემი, და არამარტო ჩემი აზრით ის განათლებული ადამიანია. ხშირად გვაცინებდა ხოლმე. ხელებით, თვალებით, სახით, თითქმის ყველაფრით საუბრობს და ეს უფრო მშვენიერს ხდიდა მას.

ყველაფერს საუკეთესოს ვუსურვებ მას მომავალ კარიერასა და პირად ცხოვრებაში, ის ნამდვილად იმსახურებს ამას. მართალია ჯეკს არ ვიცნობდი, მაგრამ ეს მცირე დრო საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის, რომ გამეგო რამდენად კარგი ადამიანია ის.

ქეთი ხინგავა

When I saw Jack first I thought that he was a Georgian boy. He was laughing and didn’t notice his Hollywood smile. He got in touch very easily. I imagined that foreigners were strange people and I was very happy when I discovered that Jack was a very good chap.

Before Jack came here I was shy to speak English. I thought that I made many grammar mistakes and everyone laughed at me, but I understood that he didn’t pay attention to my mistakes. Frankly speaking, I couldn’t speak English fast, quickly and automatically, but I understood that it wasn’t tragedy for the starter.

He always understood what I said and my lecturer corrected my mistakes. I think that he is a literate person and it isn’t only my opinion. He was funny and always made us laugh. He spoke with everything, with hands, with eyes, with face and it made him more lovely.

In the end, I wish him everything good in his future career and in personal life, because I think that he deserves everything best. It’s true that I didn’t know Jack during my life but this period was enough to understand that he is a very talented person.

Kate Khingava

გვსურს უღრმესი მადლობა გადავუხადოთ მას იმ დაუვიწყარი გაკვეთილებისთვის.

წინარე შუალედური ჯგუფი

On behalf of my group I’d like to say thank you to Kutaisi-Newport International Association and its chair Professor Madonna Megrelishvili who gave us the chance to meet the native speaker to improve our speaking skills. Thanks to Jack we became more self-confident English language speakers. We had a lot of fun together and used to give performances at the lessons. We were journalists and asked the questions, but Jack had many different roles. Sometimes he was a singer, sometimes an actor, sometimes the principal of the college, sometimes a footballer. At last he was given the chance to become the president of Georgia. We were really surprised of his rich fantasy. He answered the questions so quickly and interestingly, you could think that a real actor or singer was sitting in front of you. He is a really talanted person.

We would like to thank him for those unforgettable lessons.

Pre-intermediate Group

წინარე შუალედური ჯგუფი

Thanks to the chair of Kutaisi-Newport International Association Madonna Megrelishvili we have been given a wonderful opportunity of having friendliest ever teacher from Newport for three months. Jack made our communicative classes more lively and supported us to overcome the complex of speaking to a native-speaker. We hope it was mutually productive experience. We shared our ideas, discussed different issues and found many things in common with our ways of lives, though got to know more about differences as well. Apart from his positive attitude, intelligence and Georgian-like appearance the thing which distinguishes him from many other visitors is his age. Jack is young like most of us that is one of the key points why we enjoyed out-of-class activities with him so much. We will miss him a lot and hope that his visit will inspire other promising young people to get involved in similar projects. After all we are the future of this twinning. On behalf of ELC students we would like to say special thanks to our friend Jack Henry.

Pre-intermediate Group